gerçek hikayeler

Köpük
Yaklaşık bir ay önce merterde evime giderken, tasma, ilac vs malzemeler almak için bizim komşu vet klinigine uğradım. Aksam saatiydi (her zamanki gibi barınaktan erken çıkıpevime gidememiştim. Bir türlü beceremiyorum eve erken gitmeyi. Ayaklarim hep geri geri basıyor. Aman şu köpege de bakayım öbürünede bakayım, kontrol edeyim sularını devirmişler mi, ıslaktamı yatiyorlar vb)ugras mesgale yogunluk hic azalmıyor..
Neyse klinikten içeri girdim, kapının yanındaki kafeste tertemiz pırıl piril bir beyaz köpecik. "bunun ne isi var burda" dedim. çünkü pet satışı olmadığını biliyordum. Kuafor arkadaş "sormayın" dedi. "sokakta bulduk, çocuklar getirdiler. berbat olmuştu. Bende temizledim, fırçaladım, yıkadım. Belki de sahibi gelir arar diye 2 gündür bakıyoruz ama daha fazla bakamayız" dedi. Bu arada haftasonu klinik kapalı bu köpeciği ne yaparız diye de hayıflanıyordu.
Ben hemen sazan gibi atladım "kısırlaştırmadan asla yuva aramayın. Ben resmini çekiyorum sizi ararım yuva bulamazsak da barınağa alırım" dedim.
3 gün sonra klinikten aradılar "pazar günü kapaliyiz bu köpegi aldırabilir misiniz" diye .. "Eeeeh" dedim içimden "işimiz iş yani, selam verdik borçlu çıktık." Hemen yollamak istiyorlar kolay degil çiş kaka temizlemek. Kaka ve çis konusuna gelince bugün yaşadığım bir olay aklıma geldi, öğleden sonra saat 14.30 gibi bir bayan barınağa geldi ortalik yikiliyor hav hav seslerinden çünkü haftasonu yemek arabası erken geliyor. Bizim ahali hep bir ağızdan "haydi dağıtın yemekleri, neyi bekliyorsunuz acıktık" der gibi hav hav da hav hav.. Kafam şişti zor duyuyorum bayanı. Ddediki "10 yaşında köpeğimiz var artık bakamıyoruz" "aa aa nedenki" dedim "10 sene nasil baktınız" . "Çişini kakasını temizlemek sidik kokusu vb zor oluyor. annemde evde istemiyor yani sokaga mi atayim" gibi sitemkar bir tavır içindeydi..
Zaten benim bende patlamak üzereyim. "Bir küçücük köpeğin sidik ve kaka kokusundan rahatsız oluyorsunuz. Ben ne yapayim sizce. 2000 köpek sürekli dışkı yapıyor ve süreklide temizlik yapılıyor. Bu bize hiç de zor gelmiyor bizler nasıl yiyor içiyor sonunda fiziksel olarak rahatlıyor, sifonu çekiyorsak, onlarda aynı. Bizde koğuşları temizleyerek sifonu çekmis oluyoruz bu o kadar buyuk bir sorun degil kusura bakmayin" dedim.
Sanırım içinden epey söylenerek gitti. Bu arada hep karşılaştığım seylerden biride su soz "biz barinaginizi biliyorduk ve surekli takip ediyoruz.. bir sorunumuz var yardimci olabilirmisiniz diye geldik". cumlesiyle bitiyor. Hep bu ayni senaryo bir insan surekli izledigi takip ettigi barinagi neden desteklemez. 1 paket makarna 1 lt sut gondermeyi akil etmez ama kopek birakmak icin caba sarf eder arar bulur barinaga gelir. Anlamakta zorlaniyorum insanlarin çok buyuk bir çogunlugu boyle. Bana cok garip geliyor.
Ben olsam hayvanda seviyorsam guvendigim bir barinagin gonullusu olurum desteklerim yardim ederim manen, madden veya bedenen herkesin yapabilecegi bir sey mutlaka vardir ondan sonra karsima cozemeyecegim bir sey gelince yardim istemek icin bir hak gorebilirim kendimde. Ama öyle olmuyor sadece sorun olunca yedikule ve meral olcay akillara geliyor. Neyse konuyu dağıtmayayım mesajlarimi verdikten sonra devam ediyorum kopuk e..
Klinik bir güvenilir taksiyle barinaga yolladi sepet icinde aldim. Allahim yarabbim ne hareketli hic yerinde durmuyor hiperaktif ve sureklide havliyor. "yandik, klinikte uslu uslu oturuyordu barinakta cildirdi .insaallah en kisa zamanda sana yuva buluruz" dedim. Ayni hafta hemen kisirlastirdik 1 hafta sonra kismeti cikti ve begenildi islemlere basladik evraklari getirdiler ertesi gun yeni yuvasina gitti ismini barbi koymustum. Barbi yeni evinde cok mutluydu anneside onu cok seviyordu ona dostum diyordu fakat mutluluk uzun surmesi aileden yasli bir insanin rahatsizlanmasi ve barbinin kaldigi eve getirilme karari alininca barbiye tekrar barinak yolu gorundu eh iste kadersiz..
Barbi henuz 7 aylik oldugu icin daha cocuk bizleri gordu gene basladi havlamaya kosusturmaya ne yapalim tekrar yuva arayacagiz cunki genc ve sansi vardi.
Barbi nin kismeti acilmadi dedim ki evde kaldi cunki kıpır kıpır bu kadar hiperaktif kopegi sahiplenmek cesaret ister.. Umudum tukenmek uzereydi..
Fakat sans barbiden yana dondu sabah sitemize girdim ilan panosunda onaylanmayi bekleyen bir ilan dikkatimi cekti gece konulmus siteye..
İlani okumadan resme baktim aaa bu bizim barbi evet o mesaja baktim dogru tespit merterde 1 aydir kayip kopegimiz kopuk ne olur goren haber versin gibi bir ilan hemen mesaj yazdim kopuk bizde arayin diye..Aradilar barinaktaki resmini yolladim evet o dediler ve yola ciktilar..
Yarim saat sonra barinaktaydilar barbi eski ismi kopuk bahcedeydi onlari gordu ve derhal tanıdı çıkardim bahceden masanin ustune koydum yalamalar simarikliklar basladi hemen aile evet bu kopuk dediler.kopuk dogru kuafore tras ve banyoya dogru yola cikti..
Hayat tesaduflerle dolu ben tesaduf alisveris icin klinige ugramasam, kopuku gorup hic ilgilenmeseydim, bakamazsaniz bana yollayin demesem kopuk hala sahiplerine kavusamayacakti. Kaybolma oykusude enteresan tatile gidecekleri yer kopek kabul etmeyince bir arkadaslarina birakiyorlar ve o da kacti diyor yani yalnis insana bir can emanet etmisler.
Bu aci bir ders oldu onlar icin 1 aydir uzuntuden kahroldular ama mutlu sona kavustular. Tavsiyem sonunda üzülmemek için sizi kopeginizle kabul edecek tatil yerleri arastirmaniz veya hic tatile gitmemeniz olacaktir . Belki biraz bencillik gibi oluyor ama kopek sahibi bir insanin her durumda bir cozum olabilecek alternatifleri olmali..O ailenin bir ferdi ve 15 sene birlikte yasanacak o zaman o da tatile gelecek veya gidilmeyecek veya aile buyuklerine emanet edilecek anneanne babaanne gibi...